Back on track

Dag lieve schatjes :)

Ik kan jullie gerust stellen dat het deze week weer helemaal terug goed gaat met mij en dat ik weer mijn oude zelf heb terug gevonden. Met andere woorden ik ben terug de rustige dromer die jullie allemaal wel kennen ;) En het leuke is ook, het vakantiegevoel begint in mijn kleren te kruipen. Nog 1 week stage en dan kunnen we echt beginnen te genieten. Ik kan jullie verzekeren we kijken er heel hard naar uit! :)

Deze week gingen Kathleen en ik onze laatste nachtshiften tegemoet. We hadden er best wel zin in. Maandagnacht hebben we ieders 2 bevallingen gedaan. De eerste bevalling was nogal vies omdat de vrouw heel de tijd moest overgeven, maar de bevalling zelf verliep goed. Daarna deed mijn tweede bevalling van die nacht zich voor, gelijktijdig deed Kathleen haar 2de. Mijn kindje werd eerst geboren, maar werd meteen uit handen genomen door een vroedvrouw omdat het jongetje niet goed ademde. Ik wachtte op de placenta tot ik zag dat Kathleen mijn hulp nodig had. Weerloos liet ik mijn mama achter en ging Kath helpen met de schouderdystocie die zich voordeed. Ik kon snel terugkeren naar mijn vrouw en alles verliep verder super vlot. Allé super vlot, buiten 1 vroedvrouw gerekend. Ze negeerde me bij iedere vraag dat ik stelde. Koppig als ik ben, gaf ik niet op en vroeg het iedere keer opnieuw. Het kan niet anders dan dat het op haar zenuwen werkte want ik werd er zelf al lastig van. Het enige antwoord dat ik kreeg was dat ze geen Engels sprak, wat echt echt echt niet waar was! Ze heeft ook 2 bevalingen "afgepakt". Toen ze dit voor de tweede keer deed, vroeg ik of ik de bevalling mocht doen. Ze deed weer alsof ze me niet hoorden. Nog 3 keer en nooit een antwoord. Ik tikte op haar schouder.. Ze draaide zich om en schreeuwde: NOOOOOOOOOOO!! Ik sprong echt een meter in de lucht van het verschieten! Ik had haar duidelijk geïrriteerd :D Ik besloot van dat moment niets meer voor haar te doen en haar ook niks meer te vragen. Toen ze na de bevalling doodleuk vroeg, in het Engels welliswaar, of ik de instrumenten wou afwassen. Heb ik met een sarcastisch verbaasde toon gevraagd, waarom ze nu wel ineens Engels kon praten. Ik ben de verloskamer uitgelopen en heb de instrumenten dan ook voor haar laten liggen. :)

De volgende nachten verliepen vrediger. De tweede nacht deden we ieders maar 1 bevalling met niks speciaal. De laatste nacht moesten we zeker op onze honger blijven zitten toen we aankwamen en we niemand in de bedden zagen liggen. Onze tijd werd dan maar nuttig besteed aan het werken voor de bachelorproef maar ook onnuttig besteed aan onze missie. En ik kan jullie met trots melden, onze missie om de muis op foto vast te leggen is geslaagd. Beter zelfs we hebben ze gefilmd! Het heeft ons lange tijd gekost om een val op te stellen, we hebben zelfs stukjes cake opgeofferd om de valstrik te doen slagen. Gelachen dat we hebben toen we "muisstil" op het bed lagen met de camera in de aanslag. :)

Zoals elke week, gingen we ook deze week op outreach. De plaats waar we aankwamen was prachtig. We klauterden op een grote waterput om het uitzicht te bewonderen. Toen ontdekten we het eerste mirakel van die dag, we zagen een uil vliegen! Mijn kennersoog had meteen gespot dat het een kerkuil was. ;) Maar hij vloog zichzelf vast in een paar doornige struiken en als een soort van reddingsteam kwamen we in actie. Hij kon zich bevrijden en we konden prachtige foto's nemen. En dan in de terugrit zagen we het tweede mirakel.. Wilde zebra's gewoon langs de weg! We plakten letterlijk met iedereen tegen het venster van de bus :)

Zaterdag trokken we weer op verkenning om een nieuw zwembad te zoeken. Op de top van een berg vonden we een stukje paradijs. Echt het was er prachtig! We hebben er super lekker gegeten en kunnen genieten van de zon en het propere zwembad. Het was een prachtige zonnige dag en mijn zonnebril is zelfs gebarsten van de warmte.

En ik heb deze week ook met de chiro kunnen skypen. Ik was super blij want ik had hier echt heeeeeeel hard naar uitgekeken. Ik dacht eerst dat het internet me in de steek ging laten, maar na 20 minuten proberen lukte het toch. En ik moet zeggen, ventileren met vriendinnen is nog steeds 1 van de leukste dingen die er bestaat.

Ik heb er dus een leuke week opzitten. Er valt ook een enorme druk van onze schouders omdat we onze bachelorproef hebben ingeleverd om een laatste keer te laten nalezen. We zijn toch wel trots op ons stukje werk, hopelijk is onze leerkracht dat ook. Volgende week gaat onze laatste week stage in! whoep whoep! :D

Tot snel! (Binnen een maand ben ik terug)
xoxo

PS.: We hebben al 30 rollen wc papier hier opgebruikt :)